Język szwedzki jest językiem ojczystym około 9 milionów mieszkańców Szwecji oraz Finlandii (300 tysięcy). Jest to język wchodzący w skład północnogermańskiej grupy językowej. Siostrzanymi językami szwedzkiego są języki: duński i norweski. Islandzki oraz język Wysp Owczych uważane są za rodzeństwo przybrane, zaś niemiecki i angielski za rodzeństwo cioteczne.
Język szwedzki jest stosunkowo łatwy do nauki, ponieważ posiada niewiele odmian (fleksji). Rzeczowniki mają jeden z dwóch rodzajów i występują w zasadzie zawsze w takim samym przypadku.
Przymiotniki odmieniają się zależnie od rodzaju i formy. Są też stopniowane głównie poprzez dodanie przyrostka.
Czasowniki nie odmieniają się, mają tylko jedną formę w każdym z czasów: teraźniejszym, przeszłym, przyszłym, teraźniejszo-przeszłym oraz zaprzeszłym.
Język szwedzki charakteryzuje się dużą ilością samogłosek (9), z których każda może być wymawiana na dwa sposoby: jako krótka lub długa. Istnieje 18 spółgłosek, stosunkowo łatwych do wymówienia i podobnych do polskich odpowiedników.
Ważną sprawą jest nauczenie się odpowiedniej melodyjności tego języka. Akcentowanie wyrazów w nieprawidłowy sposób może czasem przyczynić się do niezrozumienia nas przez osoby władające tym językiem.